Klinoptilolit Zeolit Nanopartiküllerinin Ağızdan Alınması Güvenli midir?
Klinoptilolit zeolitin nanopartiküllerinin ağızdan uygulanmasının alüminyumun ortadan kaldırılmasını kolaylaştırdığı GÖSTERİLMEMİŞTİR, gerçekte, simüle edilmiş insan mide sıvısında net bir çözünmüş alüminyum salınımı olduğu GÖSTERİLMİŞTİR.
Klinoptilolit zeolit partiküllerinin oral yolla alınmasının, klinoptilolit zeolitin alüminyumu absorbe etme kabiliyetinin kanıtlanmış olmasına rağmen, çözünmüş alüminyumun net bir şekilde salınmasına yol açtığı gösterilmiştir.
Çözünmüş alüminyum, beyinde alüminyum birikmesine neden olur.
Alüminyum nörotoksik olduğu ve otizm, alzheimer hastalığı, multipl skleroz ve parkinson hastalığında nedensel bir faktör olduğu için bu, nöronlarda hasarla sonuçlanır.
Tüm bu koşullar ve hastalıklarda insanların beyinlerinde normalden daha yüksek bir alüminyum seviyesi bulunmuştur.
Midede bulunan hidroklorik asit içindeki zeolitlerin, alüminyum iyonlarını yavaş yavaş çözerek çözelti içine saldığı bilinmektedir.
Mide ve üst GI yolunda bulunabilen dikarboksilik asitler (yani oksalik) veya trikarboksilik asitler (yani sitrik) varlığında, zeolitlerden alüminyum çözünmesinin arttığı da bilinmektedir.
Ek olarak, zeolit partikülünün (yani nanopartiküllerin) boyutu ne kadar küçükse, alüminyum zeolit ‘ten daha hızlı çözünmektedir. Bunun nedeni, nanopartiküllerin çok yüksek yüzey alanı ağırlık oranı ve nanopartiküller içindeki kısa difüzyon yoludur.
Zeolitten çözülen herhangi bir serbest alüminyum, üst GI kanalında absorbe edilebilir ve kana geçebilir ve vücutta ve beyinde birikebilir.
Klinoptilolit zeolitin büyük parçacıkları (45-75 mikrometre), 0.1 M hidroklorik asit ve mililitre başına 3.2 mg pepsin’den yapılan ve 0.1N sodyum hidroksit ile pH 2.0’a pH ayarlaması yapılarak simüle edilmiş mide sıvısına tabi tutuldu. Zeolitin konsantrasyonu 100 mililitre başına 3 gramdı. Kontroller, muamele edilmemiş klinoptilolit zeolit idi. 37oC’de 1 saat sonra, her “gastrik sindirilmiş numune” ve kontroldeki zeolit, santrifüj ile toplandı ve dondurularak kurutuldu. Kontrol ve midede sindirilmiş zeolitlerin element analizi, alüminyumda ortalama % 3.8’lik bir azalma ve gram zeolit başına silikonda% 1.3’lük bir azalma ortaya çıkardı. Araştırmacılar, mide sindirimi sırasında meydana gelen bu madde kaybının “alüminosilikatların yüzey tabakasındaki olası çözünme süreciyle ilişkili olabileceğini” belirtmişlerdir.
Bu rahatsız edici çünkü 1 nanometre boyutundaki bir parçacık, bu çalışmada kullanılan büyük parçacıklardan 10.000 kat daha fazla yüzey alanına sahiptir. Bu nedenle, nanopartiküllerin yutulmasından sonra midede daha da fazla alüminyumun çözüleceği tahmin edilebilir.
Ek olarak, klinoptilolit zeolitler çözeltiden bazı alüminyum iyonlarını uzaklaştırsa bile, mide sindirimi sırasında net bir çözünmüş alüminyum salımı olmuştur.
Bunun gibi çalışmalar son zamanlarda FDA’yı klinoptilolit zeolitlerin hayvan yeminde yutulduğunda genel olarak güvenli (GRAS) olarak görülmemesi gerektiğine ikna etti.
- Zeolitlerin insan alımı için güvenli olduğunu söyleyemeden önce, zeolitin vücudun bu bölgelerinde zeolitin kalma süresini yansıtan bir süre boyunca mide ph’ında ve üst GI kanalında çözünmüş alüminyum salınımı için zeolitin test edilmesi gerekir. Bu çalışma, bazen midede ve üst GI kanalında bulunan di ve tri karboksilik asitlerle ilave asitleştirmeyi içermelidir.
Bu çalışma hakem tarafından incelenip bilimsel bir dergide yayınlanana kadar, Klinoptilolit zeolit nanopartiküller gibi zeolitlerin kullanımı TAVSİYE EDİLMEMELİDİR.